Katalog zbiorów

To, co miało być ratunkiem, rozdzieliło je na długie lata.
"Czego trzeba, aby nasze rachunki były wyrównane?"
Tak Paula zaczęła kolejny list do matki, ale kartkę jak zwykle zmięła i wyrzuciła. Do koperty, jak co miesiąc od 16 lat, włożyła czek z wypisaną kwotą i wysłała go na adres skrzynki pocztowej.
Innego kontaktu z matką nie miała. Pieniądze z konta zostawały podjęte za każdym razem. Wysyłany czek był jak przepraszam bez jakiegokolwiek dziękuję czy wybaczam.
Tamtego dnia czek wrócił. W kopercie Paula znalazła też krótki pożegnalny list od matki zakończony słowami: Oczywiście nie chcę żebyś przyjeżdżała.
Słowa miały ranić po raz ostatni albo były przewrotnym zaproszeniem:
Przyjedź, potrzebuję Cię.
Niedługo później na progu drzwi Pauli pojawia się nieznajomy mężczyzna, który twierdzi, że jest jej bratem.
Co wydarzyło się przed 16 laty i na tak długi czas rozdzieliło matkę i córkę?
Jak bardzo dwie kobiety muszą się zranić, by ostatecznie sobie przebaczyć?

Na podwórzu domu, w którym mieszkają trzy pokolenia kobiet, dochodzi do odkrycia tajemniczego grobu. Najmłodsza z rodu Mosey właśnie kończy piętnaście lat i postanawia za wszelką cenę wytropić, kto i dlaczego wykorzystał podwórze na miejsce prowizorycznego pochówku. To, czego się dowiaduje, wywróci wszystko do góry nogami i zagrozi rozpadem rodziny.

Podczas lektury Tajemnicy wierzby ogarniają nas podobne doznania do tych, których doświadczamy, gdy się zakochujemy: lekki zawrót głowy, dreszczyk podniecenia, odrobina lęku. Ta powieść jest przyprawiającym o szybsze bicie kryminałem, przejmującym dramatem i urzekającą historią zarazem, którą zaludniają szaleńczo odważne, szczerze wzruszające postacie. Uwielbiam tę książkę, opowiadającą o sensie i wartości rodziny, za jej ciepło, doskonale dialogi i nieoczekiwane zwroty akcji, jakże typowe dla twórczości Jackson.
(Sara Gruen, autorka Wody dla słoni )